Chapeau - On jette les chaupeaux

Gdzie się podział czas? Dopiero co zapisałem delfiny i papugi do szkoły, a już jest koniec 4 roku.

Jak co roku, świętowaliśmy ten wyjątkowy dzień w świątecznej atmosferze w domu kultury w Geithain. Zanim ceremonia rozpoczęła się o 17:00, nasi absolwenci ubrali się w togi i niemal pękali z dumy - a może z podekscytowania?

Nagle zabrzmiała muzyka i obie klasy weszły do dużej sali balowej z wychowawczyniami, panią Isak i panią Möbius, na czele. Wszystkie oczy rodziców, dziadków, rodzeństwa i przyjaciół skierowane były na dzieci.

Pani dyrektor powitała na imprezie panią Bergmann i przekazała mikrofon naszym trzecioklasistom, którzy jak co roku wymyślili świetny program. W tym roku odwiedziliśmy cyrk i wszystkie dzieci nagle stały się angielskimi zwierzętami cyrkowymi. Na ringu pojawili się również mistrz ringu, treser zwierząt i żongler. Program zakończył się piosenką połączoną z tańcem, podczas której trzecioklasiści po prostu wprowadzili naszych absolwentów na scenę, aby dzielić z nimi tę chwilę.

Po programie pani Isak i pani Möbius wygłosiły przemówienie, a raczej odę do swoich wspaniałych klas. Mimo że włożyły wiele wysiłku, aby opowiedzieć o pięknych i zabawnych chwilach, było też dużo płaczu. Bo nawet jeśli ukończenie 4 klasy jest powodem do świętowania i wszystkie rodziny były strasznie dumne ze swoich dzieci, zawsze oznacza to również pożegnalny ból i łzy.

Przy akompaniamencie muzyki skrzypcowej kontynuowaliśmy ceremonię rozdania świadectw, podczas której czworo najlepszych uczniów tego roku zostało uhonorowanych stypendium dla naszego gimnazjum. Rebecca Heinicke, Lea Mitreuther, Friedrich Gut i Luise Hoffmann ukończyli szkołę podstawową z najlepszymi ocenami i zostali uczczeni w wielkim stylu.

Coś jeszcze dobiegło końca w wieczór ceremonii wręczenia certyfikatów: era pani Bergmann jako dyrektorki IPSG, która musiała płakać co najmniej tak bardzo, jak nasi uczniowie tego wieczoru. Teraz będzie uczyć w naszej szkole podstawowej w Meerane, a w przyszłym roku przejdzie na zasłużoną emeryturę.

Będziemy bardzo tęsknić za naszymi delfinami i papugami, a także za panią Bergmann i zawsze z sentymentem będziemy wspominać nasz wspaniały wspólny czas.